مہرواں تو کُجئے

کمّے ڈنّءَ درا  چہ تہہءِ کوٹیءَ
نود اوشتاتگ اَنت پہ تئی درہباتےءَ چو مِجازئے چیا
کئے ترا گُشتہ کہ
کئورلمباں کدی بےاِنانءَ مئیا
گوات تئی دامُنءِ رنگ ءُ بوءَ پُلیت
روچ پیشانیءِ رُژن ءُ رُوءَ پُلیت
سنج پیروزہیں تئی پُلوءَ پُلیت
وہد ورنائیءِ نازبوءَ پُلیت
اے کُداماں بچنڈ موکواں گوں مکپ
کئے مکن کنت ترا
دروگ آدینکےءِ نیّتءَ سازتگ رد مکپ نوبتءِ وتگڑیں پندلاں
چار دیما بچار کُل پہ تو مہتل اَنت
مہروان تو کُجئے
تاں گُبارانی پُشتءِ مُجاں نِشتگئے
کمے ڈنّءَ درا  چہ تہہءِ کوٹیءَ
مہر سِترے نہے نئے کہ شپ بندیں دروازگے
پرچہ جندءِ تہا اینچو زندانی ئے
راز ءُ کِسّہ چے اِنت کُہت ءُ ارمانی ئے
اُزر ءُ ہیلہ چے اِنت تئی  پریشانیءِ
اے کُداماں بچنڈ موکواں گوں مکپ
مہرواں دیدگاں وابےءِ گندگءَ روک باہینتگ اَنت
چا کہ تو موجرئے سِستگیں تاک تئی کندگانی وڑا بےسدا بوتگ اَنت
چاردہانی شپاں
ماه چو دُتُّکءَ تئی هُدامُرزی ئیں جلوَہاں گوانک جنت
تو ہما بوتگئے
تو چو گواتءَ برے نیمگے گوستگئے رنگ پَر رتِکگ اَنت
تو چو چئولءَ برے نیمگے پُرشتگئے نود سر رِتِکگ اَنت
ما ترا ہر کجا بلُکّیں گیدیءِ پرتگاں پَٹّتگ ڈیک داتگ وتا
نوں وَ  ہرچی زِرے
مئےملوری اگاں چو چِڑّکایےءَ پہ تئی پولءَ درئیت
چہ کجا سر بگیپت ءُ کُجا داں بُرئوت
مچیانی تہا یا کہ تہنائیاں
تو چو بےوانکیءَ شاہگان بوتگئے
ءُ وتی اندرءَ
بس رئوان ءُ رئوان ءُ رئواں بوتگئے
مہرواں چونہا
آپ داں کدّہاں سَنگ ءُ  شاہیم بیت تُن اوں نیم بیت
زندگی  بہر بیت سے چٹانکءِ تہا
یک چٹانکے تئی، تو کہ باہینتگ اَت گوں وتی نامہاں
یک چٹانکے منی من ببا دات گوں کیف ءُ میخانہاں
یک چٹانکے کہ ما ہر دوئینانی اِنت،  پہ دوئیناں نہ اِنت
اَنچو  بےمانہ اِنت