ابن الجفاء

سے سال پیسر ماں پناه گیرانی کیمپ ءَ دیستگ ات
انچو رَٹان اَت گوں وتا
ہچ دروت ءُ دُرہباتی نہ اَت
سگ ءِ کساس ءَ گوستگاں جنجال مرچاں گیدیءِ
ُامید ءُ نا اُمیدی ءِ
اِے جیڑهاں گیشینگ ءَ یک گامگیجے الّم ءَ زورگ کپیت
ّمئے کامریڈاں زی روانکے کش اِتگ اے بابت ءَ
دنیا ءِ سیمسر بائدیں بوجگ بہ بنت
مردم چو مُرگانی وڈا بِلے اِدا اودا رئونت بے کاگد ءُ رہداری ءَ
انچو کہ بوتگ ساری ءَ
اِے درگتءَ مرچی شپ ءَ گوں فارلفٹ ءِ سنگتاں
کورنر میٹنگے است منا
ءُ باندا گشتانکے دیاں انسانی هَکانی سرا ماں ” یوٖ اِن “ ءَ
نہ چاہی اَت نہ آپی اَت
ابن الجفاء اِ شتاپی اَت

ٖپاری اناگاه ءَ پدا ڈیک داتگ اَت بیگاہے ءَ
پجارگ ءِ ڈول ءَ نہ اَت
گوں زنجباری سُرمگاں کیموفلیج اَت اتکگ اَت
بازار ءِ کده جاہے ءَ
گوں آہگ ءَ گال اتک کہ
”مرچاں منا گوں لیکہی همراه ءُ دوستاں کار نیست
آشوب وت کئیتیں بئیت
پہ چست ءُ اِیراں وار نیست
داں اُمرے ءَ اِے جیڑاِتگ بلکں پہ انسان ءَ پلے
ہرچند گیشے گیش مانگیشان بئے
لیکہ گشے چو مزہب ءِ پیم ءَ بلیک ہولے دراہگ مشکلے
باور بکن دردیں دل ءَ درمان نیست
اے ”گولہ“ ءَ پہ زندگاں ہچ مان نیست
مردم چہ گیشیں زانگ ءَ بےزانگ اِنت“
ابن الجفاء پہ لڈّگ ءَ ماه ءِ تہاریں نیمگ ءَ دلمانگ اِنت

چوناہی ءَ کِسّہ چِدا بندات بیت دیوانہ ءِ
ہر روچ واب ءَ پاد کیت
پیچیت دلتوسیں لِفے مرجوانہ ءِ
چاه ءِ گُلمبے گیپت ءُ جنت شاکارگے
گوں تژنی اِیں بچکندے ءَ پہ الوتی گالیت گوں جند ءَ وتی
مرچاں ”گُٹنگن“ ”گیبُن“ اِنت
ءُ شہر ءِ شاه دّگ ءِ سرا
!ابن الجفاء چو ” پہیہ جام “ءِ سُتکگیں ٹئیر ءَ بُن اِنت